Niniejsza książka nie jest biografią Henryka VIII. Jego życiorys poznaliśmy już dość dobrze. To historia kobiet, które dzieliły z nim łoże jako prawowite żony albo kochanki, i zbiór relacji łączących je z monarchą ukazanych w kontekście ówczesnych obyczajów seksualnych i kulturowych. Książka opisuje ich status jako narzeczonych, żon, królowych i matek w szerszym kontekście szesnastowiecznych poglądów na istotę obowiązku, religii, płci i klasy oraz tego, w jaki sposób ich zachowanie było podporządkowane – bądź nie – ówczesnej definicji tych pojęć. W tym sensie jest to zbiorowa biografia, w której życiorysy poszczególnych kobiet splatają się z życiorysem króla. Bo choć to nie Henryk jest tu głównym bohaterem, jest wspólnym mianownikiem historii przedstawionych w niej kobiet. Jego charakter – zarówno jako króla, jak i mężczyzny – skłania do refleksji nad władzą i sposobami jej egzekwowania; nad tym, jak przenikały się wzajemnie funkcje publiczne i role, które Henryk przyjmował w życiu prywatnym. Obraz Henryka, jaki wyłania się z tej pracy, jest obrazem jednowymiarowym, lecz jest to zabieg celowy, pozwalający na pełniejsze odkrywanie Henryka jako kochanka. W centrum uwagi znajduje się jego sypialnia, jego pościel, dworzanie w maskach, dziurki od klucza, cienie i ukryte zakamarki jego pałaców rozkoszy. Zobaczymy nieznany dotąd obraz człowieka ukrywającego się za powielanym często wizerunkiem pruderyjnego, wycofanego władcy. Więcej światła padnie tu na rubasznego, pożądliwego i pobudzonego seksualnie mężczyznę, który dysponował całą masą środków do zaspokajania swoich pragnień.