Tym razem Beata Pawlikowska - podróżniczka, pisarka i autorka audycji "Świat według blondynki" w Radiu Zet - wyrusza do Afryki. Na dusznym lotnisku w Mombasie czeka na nią czterdziestostopniowy upał, stuprocentowa wilgotność powietrza i szumiące na wietrze palmy. W nowej książce Beaty znajdziesz bogactwo intensywnych zapachów: aromatycznych przypraw, kadzidełek i dymu z ogniska, oraz stada namolnych żuczków, podstępnych moskitów i tłustych much. Spotkasz też wszędobylskie pająki, skorpiony, węże i jadowite skolopendry. Poznasz smak życia na sawannie i niezwykłe zwyczaje dzikich zwierząt. Wejdziesz do świata Buszmenów i Masajów, w którym istnieją tylko dwa zawody: kobiety i mężczyzny, a życie toczy się wokół ogniska. Dowiesz się, jak wygląda stuprocentowy moran, na czym polega taniec adumu, dlaczego drzewo kiełbaskowe jest nazywane afrykańską apteką i jaki alkohol można zrobić z jego owoców. Odkryjesz również, co w języku suahili oznacza słowo safari oraz jak uwolnić swoją duszę.

Ona wyruszyła na swoją kolejną samotną wyprawę do Ameryki Środkowej. Samodzielna, odważna, myślała, że nie potrzebuje nikogo do szczęścia. W tym samym czasie w Nowym Jorku on kupił bilet, spakował plecak, wsiadł do samolotu i wylądował w tym samym miejscu, co ona. Spotkali się w samochodzie jadącym do dawnego miasta Majów w dżungli Ameryki Środkowej. On z natury rozmowny, przyjacielski, otwarty i chętnie nawiązujący nowe znajomości tamtego dnia był wyjątkowo milczący i z nikim nie miał ochoty rozmawiać. Ona zawsze wolała wędrować samotnie, ale tamtego dnia wyjątkowo chciała porozmawiać właśnie z nim. Nocą z nieba zaczęły spadać gwiazdy, a oni nie chcieli się już rozstać. Komedia romantyczna, której scenariusz napisało życie i która zdarzyła się naprawdę. Między Nowym Jorkiem, Warszawą i rajską wyspą na Karaibach.

Seria książek przygodowych znanej podróżniczki i pisarki, Beaty Pawlikowskiej. Najbardziej niezwykłe zakątki świata, zaskakujące obserwacje, zabawne rysunki i kolorowe fotografie. Na Wyspie Wielkanocnej polinezyjski mistrz zrobił mi nowy tatuaż. Na Zanzibarze odkryłam tajemnicę szczęścia. W Himalajach spotkało mnie przeznaczenie, a w Tybecie zrozumiałam sens życia po życiu. W Peru piłam herbatę z koki, w Brazylii ścigałam pająki, a na Sri Lance buddyjski mnich odprawił nade mną rytuał z wachlarzem. W Tanzanii leciałam spadającym balonem, a w Indiach spotkałam białego szczura. W Kambodży dowiedziałam się, że mam na imię Mały Wiatr, w Meksyku jadłam pieczone świerszcze, a w Amazonii tropiłam jaguaraů BLONDYNKA W INDIACH ľ Świątynia Szczurów i dzikie wielbłądy, riksze, słonie, diamenty, pustynia w Radżastanie, New Delhi, Taj Mahal, Wisznu i skarby maharadży.

Na książkę składa się 48 krótkich rozdziałów, w których autorka daje upust swoim emocjom i zdziwieniom dotyczącym perfekcyjnej organizacji życia codziennego, podróżowania, świętowania, kuchni czy też osobliwych z punktu widzenia Europejczyków zwyczajów.

Byłam we wszystkich krajach Ameryki Południowej. Z wyjątkiem jednego. A więc Urugwaj! Wyruszyłam na samotną wyprawę do kraju, gdzie posiadanie, sprzedawanie i palenie marihuany jest legalne, każdy uczeń w szkole dostaje darmowego laptopa, a narodowym daniem jest miejscowa odmiana hamburgera. Wędrowałam przez dzikie pastwiska w krainie urugwajskich kowbojów i po ulicach jednej z najdziwniejszych stolic świata - Montevideo, by w końcu dotrzeć na koniec świata w szalonej osadzie zbudowanej na piasku nad brzegiem oceanu. Przygoda!

3 kontynenty, 24 kraje, 17 par zdartych klapek, 2 zaćmienia słońca i 2 złamane nogi Rzucili wszystko, by odbyć wyprawę życia Autorzy, para trzydziestolatków - adwokatka i menadżer - rzucili pracę, by przejechać świat. Odłożyli trochę pieniedzy, ale tylko trochę. Fundusze zdobywali, sprzedając po drodze kolejne środki transportu: Chiny przejechali rowerami elektrycznymi, Australię samochodem, Ameryke Południową na motocyklach Niezapomniana opowieść o wojażach poza utartymi, turystycznymi szlakami, życiu wedle zwyczajów odwiedzanych krain i ekstremalnych wyzwaniach, za które czasem trzeba płacić wysoką cenę.

Le présent volume se concentre sur la figure du voyageur qui émerge dans la littérature française des XVIIIe-XIXe siecles, dans les voyages réels et imaginaires. D’éminents spécialistes des universités du monde entier (Réunion, Montpellier, Nancy, Lausanne, Szeged...) analysent les changements apparaissant dans la façon de représenter le voyageur. Les récits de voyage se réferent-ils toujours aux voyages réels ? La littérature viatique parle-t-elle (uniquement) de voyages ? A quoi sert le voyage imaginaire ? Chaque époque a-t-elle son propre modele de voyageur ? Le volume apporte des réponses a toutes ces questions et a bien d’autres. ****** Kronikarz, filozof, artysta. Różne oblicza podróżnika w literaturze francuskiej XVIII-XIX wieku W książce została ukazana postać podróżnika, która wyłania się z literatury francuskiej XVIII i XIX wieku zarówno z rzeczywistych relacji z podróży, jak i literackich podróży fikcyjnych. Wybitni specjaliści z cenionych uniwersytetów (m.in. Reunion, Montpellier, Nancy, Lozanna, Szeged) badają zmiany zachodzące w sposobie przedstawiania podróżnika, a także jego kreacji. Czy relacje z podróży odnoszą się do rzeczywistych wypraw? Czy teksty podróżnicze mówią (tylko) o podróżach? Czemu służy motyw podróży w fikcji literackiej? Czy każda epoka ma swój specyficzny typ podróżnika? Odpowiedzi na te pytania czytelnik znajdzie w prezentowanym tomie. ****** Chronicler, Philosopher, Artist. Figures of Traveler in 18th-19th-Century French Literature This volume focuses on the figure of the traveller emerging from the French literature of the 18th-19th centuries (real and imaginary travels). Eminent specialists from universities around the world (Réunion, Montpellier, Nancy, Lausanne, Szeged, etc.) analyse the changes taking place in the way the traveller is represented. Do travel accounts always focus on real trips? Does travel literature speak (only) about travels? What is the aim of imaginary travels? Does each literary period have its own model of travelling? The volume provides answers to all of those questions and much more.

Ewa od lat marzyła, by rzucić wszystko i ruszyć na Wschód: najpierw koleją transsyberyjską dojechać aż do Irkucka, a następnie pójść za ciosem i kolejnymi pociągami przez mongolskie stepy dotrzeć aż do Chin. Udało się i… tak właśnie powstała ta książka! Oto zapis szalonej, trzydziestodniowej wyprawy przez świat wschodnich kultur, odmiennych mentalności i niecodziennych krajobrazów widzianych zza okna rozpędzonego pociągu. W lekki i humorystyczny sposób opowiada o paradoksach życia w Moskwie, nostalgicznym bezkresie mongolskich stepów czy fascynującym chaosie charakterystycznym dla Pekinu, Szanghaju i Hongkongu. Czy ty też dasz się uwieść pełnemu kontrastów Wschodowi?

Aby zajrzeć w duszę Rosjanina, trzeba przejść tą drogą... Władimirka - droga z kości, wypalona w rosyjskiej ziemi niczym blizna - przez ponad dwieście lat była świadkiem przełomowych wydarzeń w dziejach tego najrozleglejszego imperium na świecie. Jej koleiny znaczyły rozkwit, a potem upadek carskiej Rosji, jej historia została napisana krwią ofiar reżimu. To na niej krzyżowały się głód, bogactwo, cierpienie, miłość i strach. Również dziś, w erze Putina, Władimirka nie przestaje być główną arterią w krwiobiegu tego mocarstwa o wielkim, ale mrocznym sercu. Jeremy Poolman został oczarowany obrazem Isaaka Lewitana Władimirka. Przeczuwał, że to płótno wielkiego impresjonisty zmieni jego życie. Kiedyś wraz ze swym przyjacielem buddystą - Maksem - snuli plany, że udadzą się na wędrówkę tą drogą. Maks opowiadał mu o swej rodzinie, którą stracił przez gułagi i rządy Stalina. Pod wpływem obrazu Jeremy postanowił zrealizować dawne marzenie. W drogę do Rosji zabrał buddyjską szatę Maksa. To dar dla jego przodków, który połączy pokolenia. Droga z kości to opowieść napisana jednocześnie z rozmachem i w kameralnym skupieniu, jest nie tylko relacją z jego podróży, lecz czymś znacznie więcej - to księga przemiany człowieka.

Relacja z podróży Johna Steinbecka i Roberta Capy po Związku Radzieckim w czasach zimnej wojny to klasyczna pozycja z gatunku literatury podróżniczej. Tuż po opadnięciu żelaznej kurtyny, John Steinbeck, wówczas laureat Nagrody Pulitzera, oraz znany fotograf wojenny Robert Capa podjęli śmiałą wyprawę do Związku Radzieckiego z zamiarem napisania reportażu dla gazety „New York Herald Tribune”. Sławni podróżnicy mieli rzadką okazję odwiedzenia nie tylko Moskwy i Stalingradu, lecz także ukraińskich wsi oraz Gruzji. Okrzyknięty przez recenzentów New York Timesa „znakomitym” tuż po jego wydaniu w 1948 roku, „Dziennik z podróży do Rosji” przedstawia kwintesencję tej wyprawy i pozostaje niezwykłym pamiętnikiem oraz unikatowym dokumentem historycznym. Steinbeck i Capa uwiecznili to, co widzieli, za pomocą słów i zdjęć, tworząc poruszający zapis codziennego życia zwykłych Rosjan. W odróżnieniu od innych zachodnich reportaży na temat Rosji z tamtego okresu „Dziennik” jest wolny od ideologicznych obsesji. Zamiast tego Steinbeck i Capa zarejestrowali rzeczywistość życia robotników pracujących w fabrykach, urzędników państwowych oraz chłopów - społeczeństwa, które wyzwoliło się z koszmaru II wojny światowej. Na tym tle dostajemy wgląd w życie dwóch wybitnych artystów u szczytu mocy twórczych, realizujących wewnętrzną potrzebę dokumentowania kondycji ludzkiej.