Paul Kalanithi był jednym z najzdolniejszych amerykańskich neurochirurgów i ogromnym miłośnikiem poezji. W wieku 36 lat, po blisko 10-letniej pracy w charakterze neurochirurga i pod koniec wyczerpującej rezydentury, w momencie gdy Paulem zaczęły interesować się najważniejsze instytuty badawcze i najbardziej prestiżowe kliniki, młody lekarz usłyszał diagnozę IV stadium raka płuc. W jednej chwili Paul zmienia się z lekarza ratującego życie w pacjenta, który sam podejmuje walkę z chorobą. I zaczyna pisać. Wytrwale, strona po stronie, niezależnie od trudności, jakie przynosiła postępująca choroba. Jeszcze jeden oddech to szczera, wzruszająca historia wybitnego lekarza, który stanął twarzą w twarz ze śmiercią. Zapis determinacji i świadectwo walki. Paul Kalanithi zmarł w marcu 2015 roku, niemal do ostatniej chwili pracując nad tekstem. Ta niedokończona książka doskonale oddaje ulotność naszego życia. Jeszcze jeden oddech bije rekordy popularności na całym świecie. Książka niemal natychmiast po wydaniu znalazła się na 1 miejscu listy bestsellerów „New York Timesa” i, mimo upływu kolejnych tygodni, już dwudziestu czterech od premiery, nadal je zajmuje. Książka podbiła też rynek brytyjski (w Wielkiej Brytanii Jeszcze jeden oddech miał już 16 dodruków!), kanadyjski, włoski i niemiecki. W sumie prawa sprzedano do niemal 40 krajów, między innymi: Danii, Norwegii, Tajwanu, Izraela, Chin, Indonezji, Portugalii, Rosji.

Porywająca i wzruszająca opowieść o przyjaźni – historia, która odmieni spojrzenie na wojnę. W 2010 roku armia USA powołała Cultural Support Teams (zespoły wsparcia kulturowego, w skrócie – CST), tajny program pilotażowy, który miał wprowadzić kobiety do akcji prowadzonych przez żołnierzy oddziałów specjalnych w Afganistanie. Dowództwo armii uważało, że kobiety mogą odgrywać szczególną rolę w jednostkach operacji specjalnych − w czasie, gdy ich towarzysze będą szukać powstańców, kobiety zajmą się przesłuchiwaniem matek, sióstr, córek i żon mieszkających na terenie zajętej posiadłości. Okazało się, że obecność członkiń CST działa kojąco na Afganki i ich dzieci i że – co istotniejsze – Amerykanki mogą je przeszukiwać, nie łamiąc religijnego i kulturowego tabu. Umundurowane kobiety zdobywały cenne informacje, ale też budowały przyjazne relacje, w kraju muzułmańskim niedostępne dla mężczyzn. Gayle Tzemach Lemmon opisuje w formie reportażu, z ogromnym wyczuciem i zrozumieniem złożonych realiów wojny, historię CST-2, jednostki kobiet wyselekcjonowanych do służby. Pionierki z tej grupy dowiodły – przynajmniej niektórym spośród zaprawionych w bojach żołnierzy jednostek specjalnych – że kobiety potrafią być dość wytrzymałe fizycznie i psychicznie, by im dorównać. Cena, jaką płacą za ich akceptację, to zerwanie wielu więzi towarzyskich i izolacja społeczna – bowiem jedynymi osobami, które naprawdę je rozumieją, są ich towarzyszki broni. Osią „Wojny Ashley” jest przyjaźń scementowana serialem „Glee”, grami komputerowymi, zagrożeniami z pola bitwy i uwodzicielską mocą walki z realnym wrogiem, zaś centralną postacią książki jest powszechnie lubiana i bardzo skuteczna żołnierka − Ashley White. Podobnie jak w bestsellerowych „Kobietach z Kabulu”, Lemmon przenosi czytelników w zupełnie nowy, nieznany im świat − do społeczności kobiet, które mają za zadanie „podbijać serca i umysły”, kobiet połączonych ogromną determinacją i odwagą w obliczu zagrożenia. To porywająca i wzruszająca opowieść o przyjaźni – historia, która odmieni spojrzenie czytelników na wojnę i pojęcie służby.