Losy czterech kobiet krzyżują się w jednym miejscu. W dodatku takim, które mało komu dobrze się kojarzy... Kiedy Ludmiła i Emilia trafiają do domu opieki dla seniorów, są pewne, że wszystko, co w życiu najlepsze, mają już dawno za sobą. Paradoksalnie to samo myśli Justyna, młodsza od nich o dwadzieścia lat kierowniczka tej placówki, rozwódka, zdradzana latami przez męża i to z jej byłą najlepszą przyjaciółką. Jedyną kobietą, która ma jeszcze nadzieję na to, że czeka ją coś dobrego, jest Lena, zbuntowana nastolatka, która pomaga pensjonariuszom jako wolontariuszka. Kiedy okaże się, że jesień życia wcale nie musi być monotonna i nudna, dom spokojnej starości zamieni się w dom bardzo niespokojnej starości, na jaw wyjdą mrożące krew w żyłach tajemnice z przeszłości starszych pań, a we wszystko wmiesza się niesforny Amor, nagle okaże, że placówce, którą wszystkie cztery kobiety zaczęły traktować jak swój dom, grozi zamknięcie. Aby ją uratować potrzeba cudu! Na szczęście zbliża się pora, kiedy cuda lubią się wydarzać... "Dom (nie)spokojnej miłości" to dodająca otuchy komedia romantyczna, która udowadnia, że nigdy nie jest za późno, aby odkryć swoje powołanie, przeżyć ognisty romans, a przede wszystkim znaleźć prawdziwych przyjaciół.

Laura po zdradzie chłopaka potrzebuje w życiu czegoś nowego. Wolontariat w dalekiej Norwegii wydaje się być idealnym pomysłem. Czy aby na pewno? Mistyczne zamkowe wnętrza, szeleszczące tkaniny, niepokojące nocne dźwięki to zaledwie zapowiedź baśniowych wydarzeń, które na nią czekają. Laura nawet sobie nie wyobraża, jak mroczną tajemnicę ukrywa rodzina, u której przebywa. Gabriel, dziedzic rodu Seihval, ma zadanie do wykonania. Czy podoła wyzwaniu, gdy w grę wejdą uczucia do ślicznej wolontariuszki? Stanie przed trudnym wyborem: być lojalnym wobec rodu czy wobec serca...

Aria Simons jest młodą kobietą pełną ciepła i dobroci. Pragnie zaadoptować dziewczynkę, którą poznała i pokochała podczas wolontariatu w sierocińcu. Jednak aby zostać pełnoprawną opiekunką dziecka, musi podjąć stałą pracę. Zatrudnia się w opiece społecznej, gdzie jej pierwszym zadaniem jest zdobycie zaufania mężczyzny, który od wielu lat mieszka w lesie i nie dopuszcza do siebie nikogo. Caden Slate, nazywany Kanibalem, od towarzystwa ludzi bardziej ceni sobie spokój i życie z dala od hałasu. Lata w sekcie, w której stracił najbliższych, wydobyły na powierzchnię najbardziej brutalną i nieobliczalną stronę jego natury. Wszystko zmienia się, gdy na jego progu staje drobna kobieta o szarych oczach. Pozornie nie łączy ich nic prócz gwałtownej i niewytłumaczalnej fascynacji. Ale Aria szybko odkrywa, że pod agresywną i niedostępną fasadą Cadena skrywa się mężczyzna gotów poświęcić wszystko dla osób, które kocha. Jednak życie bywa brutalne. Wszystkie marzenia i plany pary legną w gruzach, gdy na jaw wyjdzie prawda z przeszłości. Jak potoczą się losy bohaterów, gdy Caden zniszczy największe marzenie Arii?

Ida, córka leśniczego i studentka psychologii, nagle pojawia się w rodzinnym domu, nie zdradzając, co skłoniło ją do ucieczki z miasta. Koszmary nie dają jej spać, unika ludzi, a namiastkę spokoju odnajduje w ośrodku rehabilitacji dzikich zwierząt, gdzie zostaje wolontariuszką. Dopiero Bruno, przyjaciel dziewczyny, powoli odkrywa jej bolesny sekret. Tymczasem Joanna Wilk, historyczka sztuki, po burzliwych wydarzeniach sprzed jesieni postanawia zacząć wszystko od nowa. Przeprowadza się na drugi koniec Polski, by budować tam spokojną przyszłość. Nie przypuszcza jednak, że los bywa przewrotny i na jej drodze znów stanie Tomek… Młody leśnik pomaga dzikim zwierzętom i wciąż ma nadzieję, że oswoi także swojego Wilka. Czy Joanna da mu kolejną szansę? Pewnego dnia, wśród malowniczych lasów i jezior Pojezierza Brodnickiego, losy Idy i Joanny się splotą. Co przyniesie ta znajomość i czym się okaże dla każdej z dziewczyn? „Leśniczanka”, kolejna książka Klaudii Duszyńskiej z cyklu „Wędrówki po miłość”, to opowieść o oswajaniu lęków i sile zaufania. A także o bezgranicznej przyjaźni, która przetrwa wszystko. [nota wydawcy].

Rok 1940, Londyn: jako wolontariuszka w załodze karetki, Ruby ma niebezpieczne zadanie jeździć po ulicach podczas zaciemnienia. Z każdym ocalałym, którego wyciąga z gruzów, pomaga w walce przeciwko bombowcom wroga, zostawiającym po sobie tylko zniszczenie. Do jej załogi zostaje przypisany Joseph, który nie może walczyć, ale nie zatrzyma się przed niczym, by uratować niewinne istnienia. Ponieważ nie nosi munduru, ludzie traktują go z podejrzliwością, a Ruby postanawia chronić tego dzielnego, pełnego współczucia mężczyznę, który uratował tak wielu i skradł jej serce. Nawet jeśli oznacza to nieprawdopodobny wybór pomiędzy ocaleniem własnego życia, a zaryzykowaniem wszystkiego dla niego... Rok 2019: Po niedawnym rozwodzie Edi czuje się zagubiona i samotna, gdy przeprowadza się do Londynu, żeby zacząć nowe życie. W nowym miejscu zamieszkania znajduje coś pod luźną deską podłogi strychu, co ujawnia tajemnicę o ludziach mieszkających tam w latach 40. Gdy stopniowo ujawnia wojenną historię miłosną, pełną niebezpieczeństw i zdrady, Edi czuje się zainspirowana heroizmem jednej z niesamowitych kobiet i dziedzictwem, jakie może pozostawić po sobie jeden akt odwagi...

Ta historia ma swoje korzenie w rzeczywistości. Wszystko zaczęło się w 2005 roku, kiedy David Deutchman, emerytowany nauczyciel rozpoczął rehabilitację w jednym ze szpitali w Atlancie. Pewnego dnia, po skończonych zabiegach, zatrzymał się na oddziale dziecięcym i stanął za szybą, która oddzielała go od noworodków. Nie mógł oderwać wzroku od maluchów, aż w końcu zapytał pielęgniarkę, czy dla osoby w jego wieku nie znalazłby się w szpitalu jakiś wolontariat. Wtedy też po raz pierwszy wziął na ręce malucha, który zanosił się płaczem i trudno było go uspokoić. Dziecko, głaskane i przytulane przez przypadkowego człowieka, zasnęło w końcu w jego ramionach. David został zatrudniony w szpitalu jako profesjonalny „przytulacz” noworodków, które z różnych powodów nie mogły wrócić do domu. I robi to nadal, nieprzerwanie od dwunastu lat... „Pokój kołysanek” jest inspirowany tą właśnie historią. Joachim ma osiemdziesiąt pięć lat i pracuje w jednym ze szpitali położniczych jako wolontariusz. Pomaga wcześniakom przetrwać najtrudniejsze chwile, tuląc, głaszcząc i opowiadając im historie swojego życia. Najczęściej pojawia się w nich jego największa miłość, którą zawiódł bardziej niż siebie samego. Joachim i Helena, Marysia i Maria, Marta i jej mąż, który nie radzi sobie z rzeczywistością - wszyscy oni w „pokoju kołysanek” będą szukać odpowiedzi na pytania, czy można odzyskać stracone marzenia i oswoić tęsknotę za tym, co było? Co w życiu jest najważniejsze i jak cenne potrafią być wspomnienia? Czy miłość ma wiek? Czy kiedykolwiek się kończy? Dwadzieścia cztery dni grudnia mogą zmienić wszystko. A cudem nie zawsze jest prezent pod choinką.[źródło:http://lubimyczytac.pl/]

Przy dźwiękach świątecznej piosenki dzieją się cuda. Czy i Ty w nie uwierzysz? Eliza to niepoprawna, nieco roztrzepana optymistka. Kocha ludzi i śpiew, choć o jej pasji wie niewielu. Swój wolny czas poświęca starszym i samotnym, którym w okresie świąt jeszcze bardziej brakuje bliskości drugiego człowieka. Dziewczyna dorabia w kawiarni, ale bycie kelnerką nie jest jej powołaniem. Trudno jej przetrwać dzień bez wylanej kawy czy zbitej szklanki. Jacek to perfekcjonista, który całkowicie poświęcił się pracy. Boże Narodzenie to dla niego dwa dodatkowe dni wolne, a co za tym idzie opóźnienia w realizacji projektów. I jeszcze konieczność zorganizowania świątecznego spotkania dla wszystkich pracowników! Grudzień zdecydowanie nie należy do jego ulubionych miesięcy w roku.

Wolontariat to bezinteresowna i dobrowolna pomoc osobom nieznajomym i niespokrewnionym. Wolontariuszami najczęściej są ludzie młodzi i dla nich przeznaczona jest ta publikacja. Wyjaśnia: Ľ co to jest Centrum Wolontariatu, Ľ jak zostać wolontariuszem, Ľ komu można pomagać, Ľ jak zorganizować skuteczną pomoc, Ľ jakie są prawa i obowiązki wolontariusza. Przedstawia też organizacje pomocowe działające w Polsce i ich najbardziej spektakularne kampanie społeczne. Informacje podane są w krótkiej, przystępnej formie, wzbogacone ciekawostkami. Książka wyróżnia się atrakcyjną szatą graficzną i bogactwem kolorowych ilustracji. Na końcu znajduje się miejsce na projekt nazwy i plakatu kampanii społecznej, a także zamieszczony jest quiz, sprawdzający wiedzę o wolontariacie, oraz dyplom.

Poruszający dziennik odkrywania nadziei i miłości tak wielkiej, że nie da się jej zamknąć w jednym słowie „Patrzę, jak dzieci chlapią się wodą, biegają umorusane, na bosaka. Chłonę ich radość i czuję przeogromne szczęście, że mogę na to patrzeć wolna od zwierzęcego bólu akurat tu i teraz. Mam obowiązek WIDZIEĆ rzeczy, smakować rzeczy, cieszyć się nimi.” Agnieszka Kaluga obiecała umierającej córeczce, że sobie poradzi. Teraz pomaga innym. Odnalazła swoje miejsce, choć życie przecina się tam ze śmiercią. Od czterech lat jest wolontariuszką w hospicjum. Spędza czas z tymi, którzy potrzebują kilku słów, uśmiechu, pomocy przy napisaniu ostatniego listu. „Zorkownia” to zapis najpełniej przeżytych chwil i kilkanaście pięknych zdjęć z życia. To poruszający dziennik odkrywania nadziei i miłości tak wielkiej, że nie da się jej zamknąć w jednym słowie. To wzruszająca opowieść o tym, co najważniejsze. Zorkownia otrzymała trzy wyróżnienia w konkursie Blog Roku 2011.