Dwuczęściowa "Antropologia kulturowa" jest opracowaniem podręcznikowym przeznaczonym dla dydaktycznych potrzeb realizacji przedmiotu kształcenia pod tym samym tytułem a także samokształcenia osób zainteresowanych problematyką kultury. W zamyśle Autora celem tego podręcznika - jak pisze na s. 7,-"jest dostarczenie studiującym podstawowych wiadomości objętych programem przedmiotu, motywowanie do studiów przez wskazanie istotnej roli kultury w życiu każdego człowieka i narodu, przyjęcie roli przewodnika po bogatej literaturze przedmiotu, kierowanie samokształceniem oraz umożliwienie samokontroli stopnia opanowania wiadomości". Obydwie części pracy zawierają zestawy pytań dla studentów przyporządkowane treści kolejnych rozdziałów, listę proponowanych lektur (w ujęciu komplementarnym) oraz bibliografię, (łącznie 394 strony tekstu) […]. Struktura pierwszej części p.t. "Antropologia kulturowa, wprowadzenie do wiedzy o kulturze", zbudowana jest z sześciu merytorycznych rozdziałów oraz poprzedzających "Uwag wstępnych" W "Uwagach" Autor wykłada własne stanowisko w kwestii rozumienia tego czym jest antropologia kulturowa, uzasadnia interdyscyplinarny charakter antropologii oraz wielości wątków tematycznych podejmowanych przez badaczy reprezentujących różne dyscypliny naukowe […] Pierwsza części pracy wprowadza czytelnika w podstawowe zagadnienia i pojęcia antropologii kultury. Autor analizuje genealogię pojęcia "kultura", wskazuje źródła wieloznaczności i różnorodności ujęć tego pojęcia w kontekście innych pojęć jak "natura" i "cywilizacja", bada podstawowe składnik kultury (rzeczy, znaki i zachowania ludzi), wskazuje konsekwencje wąskiego i szerokiego rozumienia terminu. Rozdział drugi obszerniejszy, poświęcony został kategoriom i typom kultury, elementom składowym ( wartości, wzory, kanon, mity i symbole), systemom kultury (nauka, religia, sztuka, język, komunikacja interpersonalna ) oraz procesom kultury do których zaliczono powszechnienie i uczestnictwo w kulturze oraz animację kulturalną […] ...

Druga część podręcznika Antropologia kulturowa, zatytułowana: ”Kultura obyczajowa początku XXI wieku” ukazuje proces zmian i ciągłości w kulturze w kontekście przeobrażeń obyczajowych. Punktem wyjścia rozważań jest kategoria ciała i cielesności, które różnie interpretowane tutaj ukazane są w aspekcie uwarunkowań w kulturze obyczajowej. W strukturze treści rozdziałów, co jest nowością, uwidacznia się podział związany z kategoriami kultury (kultura bytu, społeczna, duchowa). Rozdział pierwszy dotyczy głównie współczesnego kultu ciała, młodości, wzorów kobiet i mężczyzn, praktyk związanych z higieną i troską o urodę, dotyczące mody, ubioru i zdobienia ciała. Rozdział drugi dotyczy obyczajowości związanej z zagadnieniami bytowymi, m.in. potrzeba schronienia, bezdomności i emigracji zarobkowej, odżywiania i obyczajowości kształtowanej przez supermarkety. Rozdział trzeci dotyczy obyczajowości związanej z zaspokojeniem wartości witalnych: zdrowia i seksu. Porusza m.in. problem otyłości i anoreksji, różnorodnych zachowań seksualnych, problem trzeciej płci i homoseksualizmu. Rozdział czwarty traktuje o reliktach obyczajowych, związanych np. z rekreacją, formami życia społeczno-rodzinnego i towarzyskiego. Jest tu mowa o targach i jarmarkach, turniejach rycerskich, zwyczajach łowieckich, Ochotniczej Straży Pożarnej, a także o domowych formach życia towarzyskiego, o reliktach kultury szlacheckiej i żydowskiej. Rozdział piąty traktuje o obyczajowości religijno-świeckiej typu renesansu egzorcyzmów i pielgrzymek oraz nowych zjawisk dotyczących pochówku ludzi i zwierząt oraz zmian występujących w religijności wiernych i w życiu instytucji Kościoła. Rozdział szósty dotyczy obyczajowości młodego pokolenia. Są to zarówno zachowania patologiczne jak i godne uznania. Rozdział siódmy dotyczy obyczajowości życia artystycznego, naukowego i politycznego. Całość kończą rozważania dotyczące globalnego charakteru ponowoczesnej obyczajowości kreowanej przez media.

Ostatnimi czasy zauważyć można niewątpliwe wzrost zainteresowania problematyką arteterapii. Nie brak jej entuzjastów wśród pedagogów, psychologów i innych specjalistów zajmujących się diagnozą, terapią i profilaktyką zaburzeń. Liczne doświadczenia kliniczne przemawiają za potrzebą jej stosowania, jednakże wciąż jeszcze jest niewiele badań naukowych, które przybliżałyby istotę jej fenomenu. Taka sytuacja być może jest spowodowana tym, iż w arteterapii przedmiot badań jest tak skomplikowany, niejednoznaczny, wielowymiarowy, że trudno znaleźć metodę odzwierciedlającą najpełniej badane zjawiska. Problemy z wdrożeniem arteterapii mogą być także związane z tym, że znajduje się niejako "pomiędzy". Między nauką a sztuką, między dyscyplinami medycznymi a humanistycznymi, między pozytywistycznym dążeniem do udowodnienia jej skuteczności a postmodernistyczną zgodą na mnogość interpretacji zjawiska... W niniejszej pracy autorka starała się znaleźć miejsce dla arteterapii wśród innych dyscyplin naukowych. Próbuje także wprowadzić jej elementy do pracy pedagoga, nie będącego arteterapeutą, a posiadającego jedynie ( a może aż?) artystyczną duszę i głębokie przekonanie o potrzebie oddziaływania za pomocą sztuki. W książce zawarła metody i techniki arteterapeutyczne, przedstawiła scenariusze zajęć i omówiła ich strukturę. Wszystko to zostało wzbogacone szczegółowymi opisami przypadków dzieci poddanych przez autorkę oddziaływaniom terapeutycznym.

O tym, że bajki mają morał, wie każde dziecko. Ale o tym, jak morał wcielić w życie - już niekoniecznie. Każdy z nas pamięta z dzieciństwa przedziwne, magiczne baśnie, z namaszczeniem czytane przez mamę lub babcię. Baśnie, w których mówiące zwierzęta, złośliwe wiedźmy i dobre wróżki czarowały małych odbiorców, zasłuchanych z otwartą buzią. Jak jednak niezwykłe przygody Tomcia Palucha przełożyć na codzienne zmartwienia całkiem zwykłego przedszkolaka? Być może dlatego Hanna Szaga napisała Bajki terapeutyczne, czyli zbiór siedmiu krótkich opowiastek, tytułowych bajeczek, gdzie dzielnymi bohaterami są czasem bardzo nieśmiałe i zagubione przedszkolaki, a w roli złego czarnoksiężnika występują zjawiska doskonale znane małym Czytelnikom: mrok w ciemnym pokoju, autobus, który uciekł, potworna nieśmiałość, która ściska gardło. Z jaką ulgą nasz mały Czytelnik się dowie, że mrok pokoju skrywa ukochane Zabawki, autobus, który uciekł, nie był ostatnim, a nieśmiałych dzieci jest znacznie więcej, niż nam się zdawało. Bajki terapeutyczne - dla małych i dużych. [lubimyczytac.pl]

W książce przedstawiono wyjątkowe scenariusze, przeznaczone do pracy z grupą. Głównym celem zamieszczonych tekstów jest profilaktyka oraz praca z emocjami. Scenariusze mogą znaleźć zastosowanie zarówno na zajęciach dydaktycznych, jak i socjoterapeutycznych, czy spotkaniach z grupą wsparcia. Książka jest nie tylko źródłem pomysłów do pracy z grupą, ale również poradnikiem, w jaki sposób pisać własne, autorskie scenariusze bibliterapeutyczne. Realizatorami przedstawionych tekstów mogą być nauczyciele szkół szczebli podstawowych, gimnazjalnych, zawodowych oraz licealnych. Mogą być one proponowane uczniom w ramach zajęć dydaktycznych i pozalekcyjnych (np. w świetlicach terapeutycznych). [...] książkę uważam za bardzo wartościową merytorycznie, mądrą życiowo, potrzebną i pożyteczną społecznie, a przy tym pilnie oczekiwaną. Jej Redaktorowi Pani Ewelinie J. Koniecznej oraz Wszystkim Współautorom chciałam pogratulować zarówno koncepcji metodologicznej, jak i udanej próby rozbudzenia zainteresowania poruszaną problematyką nie tylko nauczycieli, wychowawców i terapeutów, ale rodziców, którzy często nie wiedzą, jak radzić sobie z takimi problemami w rodzinie, w domu, problemami, które -jako popularne, powszechnie dziś pojawiające się w naszych domach - zaistniały także w opracowanych i udostępnionych nam scenariuszach, a także samej młodzieży, która mając przykład postępowania swych rówieśników, może wyrobić sobie opinię, a poprzez przykład innych tak wiele można się w życiu nauczyć. dr Elżbieta M. Minczakiewicz

„Czarodziejski świat" to kolejna książeczka dla dzieci i 26 psychologicznie podpatrzonych miniatur poetyckich ze współczesnego życia dzieci. Jak napisał recenzent, prezes i redaktor naczelny Ludowej Spółdzielni Wydawniczej - Stanisław Grabowski, wiersze te zasługują na uwagę i lekturę nie tylko młodego, ale i dorosłego czytelnika: rodzica, wychowawcy, pedagoga. Książeczka jest pięknym prezentem Autorki dla dzieci.

Książka jest zbiorem wierszy, bajek i opowiadań dla dzieci. Ma walory poznawcze i wychowawcze. Uczy np. zapamiętywania nazw dni tygodnia, miesięcy, a także prawidłowego zachowania się w różnych środowiskach (w lesie, w szkole, w domu). Uczy wrażliwości na drugiego człowieka, na czyjś smutek lub trudną sytuację. Pokazuje, że przyjaźń i serdeczność mogą być ratunkiem dla wielu ludzi, których spotykają przykrości. Dotyka poza tym problemu polskich tradycji obchodzenia Świąt Bożego Narodzenia, Wielkanocy. Uczy też tolerancji i akceptacji ludzi z innych krajów, a nawet nacji. Jej wielkim walorem jest jej sfera poznawcza. Dzieci poznają miasta leżące wzdłuż Wisły, zachowanie zwierząt o różnych porach roku. Podsumowując - książka ta uczy, bawi i wychowuje. Powinna zainteresować rodziców dzieci w wieku 6-10 lat, którzy chcą rozszerzyć sferę poznawczą dziecka i uwrażliwić je na takie wartości, jak dobro, przyjaźń i piękno.

Oddajemy do rąk książkę, która powstała w wyniku prac zespołu instruktorskiego. Mamy nadzieję będzie ona pomocą w pracy wychowawczej w różnych pionach metodycznych. Połączyliśmy zagadnienia mowy nienawiści i Druha Wicka celowo. Uważamy, że działalność Patrona harcerstwa może stać się przykładem dla naszych zuchenek, zuchów, harcerek, harcerzy instruktorek i instruktorów w podejmowaniu pracy nad własnym rozwojem, w tym pracy nad umiejętnością nadawania rzeczywistości innych narracji. Narracji zbudowanych o braterstwo i szacunek do drugiego człowieka. Jeszcze nie tak dawno, różni specjaliści rozdzielali nasze rzeczywistości na świat realny i wirtualny, twierdząc, że żyjemy w nich oddzielnie. Jednak już teraz wiemy, że znaczna część z nas, a zwłaszcza dzieci i młodzieży żyje równocześnie w obu światach, które się wzajemnie przeplatają, uzupełniają. Tak naprawdę dopiero poznajemy mechanizmy tej rzeczywistości, pojawiają się nowe zachowania, mody, standardy, również zachowania nieporządne. Do jednych z nich należy „mowa nienawiści”, która niestety występuje też wśród braci harcerskiej. W 2019 roku Druhna Naczelniczka ZHP i Druh Przewodniczący ZHP zwrócili uwagę na to zjawisko. hm Anna Nowosad w opublikowanym rozkazie zaakcentowała: „Zło i przemoc przybierają różne formy. Jedną z nich jest agresja słowna. Możemy podjąć działania, które taką agresję w naszym otoczeniu ograniczą, a nawet zupełnie wyeliminują… Podejmijcie stojące przed nami wyzwanie – wyeliminujmy z naszych zachowań mowę nienawiści.” hm Dariusz Supeł w swym liście podkreślił: “Słowami potrafimy wyrażać miłość, przyjaźń, radość, dobroć, zaufanie, poważanie, zrozumienie i szacunek dla drugiego człowieka. Mamy tyle pięknych słów, wyrzućmy, więc te złe i raniące.”

Książka jest zaproszeniem do świata ludzi, jakich mało znamy, którzy zostali doświadczeni przez los z powodu uszkodzeń w materiale genetycznym. Dzieci cierpiące na zespoły uwarunkowane genetycznie poprzez swoje słabości są na swój sposób wyjątkowe, ale też – tak jak inne – cechują się wieloma umiejętnościami i talentami, pod warunkiem że zechcemy je odkryć. Mogą być szczęśliwe, jeśli są odpowiednio traktowane. Mogą nieść w sobie ból i dręczący niepokój, których nie rozpoznamy, jeśli ich nie zrozumiemy. One chcą nie tylko istnieć, ale przede wszystkim żyć i być kochane. Publikacja składa się z dwóch części. W pierwszej znajdują się opowiadania o poznanych przeze mnie dzieciach i ich rodzinach, a w drugiej – relacje ze spotkań integrujących środowisko naukowców, lekarzy i terapeutów z rodzicami i podejmowanych przez nich prób poszukiwania rozwiązań istotnych problemów pojawiających się w codziennych zmaganiach z losem. Rodzice wychowujący dzieci z zespołem Downa, zespołem Lejeune’a (zwanym zespołem krzyku kociego), zespołem Wolfa–Hirschhorna (określanym też mianem zespołu greckiego wojownika) lub zespołem Retta czy innym, mniej znanym zespołem wspólnych cech wywołanych taką samą zmianą w genomie muszą nieustannie borykać się z wieloma trudnościami.

Pod wpływem licznych spotkań z rodzicami swoich pacjentów oraz efektu wieloletniej pracy terapeutycznej Anna Szerszeńska postanowiła napisać w założeniu bardzo krótki poradnik. Stara się w nim odpowiedzieć na pytania, które zadają sobie zaniepokojeni i często przerażeni rodzice. Autorka przedstawia w nim swój punkt widzenia, który opiera się nie tylko na wieloletniej pracy terapeutycznej, lecz również na najnowszych doniesieniach dotyczących metod wczesnego postępowania terapeutycznego z małymi dziećmi. W prezentowanej publikacji Autorka podpowiada, jakie kroki należy podjąć, aby nie dopuścić do rozwoju zaburzenia mowy. Wieloletnia praca zarówno z jąkającymi się dziećmi i ich rodzinami, jak i z osobami dorosłymi oraz zdobyte w ten sposób doświadczenie i wiedza każą jej myśleć, że wczesna interwencja terapeutyczna to najlepsza droga, aby nie tylko zastąpić jąkanie dziecka płynną mową, ale również nie dopuścić do rozwinięcia się jego dorosłej postaci, z towarzyszącymi mu częstokroć lękiem przed mówieniem, unikaniem mówienia i zaburzonym poczuciem własnej wartości.

WprowadzenieCZ. I POPKULTUROWE I GLOBALNE KONSTRUKCJE TOŻSAMOŚCI MŁODZIEŻY: Kultura wysoka i kultura popularna a systemy stratyfikacji społecznej: teoria Pierreĺa Bourdieu versus praktyki kulturowej deklasyfikacji ; (Pop)postsubkultury i tożsamość młodzieży w kulturze tymczasowości ; Globalizacja i młodzież współczesna: amerykanizacja czy (pop)kulturowa emancypacja? ; Globalny nastolatek i kultura typu all inclusive ; Tożsamość typu supermarket i (pop)rekonstrukcje stylu życia młodzieży ; CZ. II KULTURA POPULARNA, TEKSTY KULTUROWE I WOLNOŚĆ (RE)KREACJI TOŻSAMOŚCI: McDonaldĺs: elegancki fast food i inwazyjna glokalizacja smaku ; Coca-cola: (drink-)tożsamość w kulturze natychmiastowej przyjemności ; Prozac: (pop)szczęście i sukces życiowy w społeczeństwie współczesnym ; Facebook i społeczne konstrukcje narcyzmu (o tożsamości zamkniętej w celi wizerunku) ; Instant gwiazdy, idole i celebryci: koniec autorytetów? ; Strategie luksusu w społeczeństwie współczesnym: stratyfikacje bogactwa i podróbek ; Popreprezentacje i koniec autentyczności w kulturze współczesnej ; CZ. III REGULOWANIE I KONTROLOWANIE TOŻSAMOŚCI W SPOŁECZEŃSTWIE WSPÓŁCZESNYM: Neoliberalna jednostka: w niewoli (prze)projektowania własnej tożsamości? ; Biurokratyzacja i instytucjonalizacja biografii: strategie regulowania tożsamości ; Jurydyzacja codzienności: bezradność jednostki w obliczu normy i prawnika ; Medykalizacja i farmakologizacja: zamknięcie w klaustrofobii chorego ciała ; Wskaźnikowanie człowieka i rzeczywistości jako forma sprawowania władzy ; Technologizacja życia i wirtualizacja tożsamości: wolność zniewolenia w kulturze upozorowania? ; Codzienność tożsamości i polityka społecznych niepokojów ; Tożsamość, codzienność i multiplikacje popekspertyzmu