Bezpieczeństwo ekologiczne jest procesem podejmowania działań przez społeczność międzynarodową, krajową i lokalną, mających na celu utrzymanie równowagi naturalnej, która zachodzi wówczas, gdy odpływ i dopływ energii i materii w przyrodzie są zrównoważone. Środowisko naturalne od początku dziejów ludzkości znajduje się w ciągłej interakcji z człowiekiem. Nastanie epoki przemysłowej zwiększyło antropopresję w skali wcześniej nienotowanej, proces ten narasta, aż przybrał w czasach współczesnych postać katastrofy ekologicznej. W 2019 roku lodowce Grenlandii skurczyły się bardziej niż kiedykolwiek w historii, lód zanika w Arktyce i Antarktydzie, podnosi się poziom mórz, wieczna zmarzlina od Kanady po Syberię rozmarza, widmo przegrzanej planety staje się faktem. Wzrost temperatury powoduje suszę, a ta z kolei pożary o czym dotkliwie przekonali się mieszkańcy Australii na przełomie 2019/2020 roku. Brak opadów jest odczuwalny także w Europie, drastycznie spada poziom wody w Renie, Dunaju czy Wiśle, szlaki wodne przestają być żeglowne, wody zaczyna brakować w rzekach dla chłodzenia konwencjonalnych elektrowni, wysychają studnie, wprowadzane są ograniczenia w dostawach wody do gospodarstw domowych. W 2018 roku średnia roczna temperatura powietrza na świecie zwiększyła się o 1,0°C wobec średniej z okresu przedindustrialnego, wkrótce osiągnie pułap 1,5° a po przekroczeniu tego progu zmiany klimatyczne będą nieodwracalne. Autor publikacji obok analizy współczesnych zagrożeń środowiskowych przedstawił jaskółki nadziei, które mają szansę uchronić nas przed katastrofą klimatyczną i ekologiczną. Są nimi partie Zielonych, które w Unii Europejskiej weszły do politycznego mainstreamu i zaczynają wpływać na sposób realizacji polityk ochrony środowiska tak na starym kontynencie, jak i poprzez Wspólnotę na całym świecie. Monografia może okazać się interesująca dla pracowników naukowo-badawczych, studentów wszystkich kierunków studiów, proekologicznych środowisk społecznych oraz osób odpowiedzialnych za politykę ekologiczną w kraju i regionie.

Umiejętności interpersonalne są̨ w dzisiejszych czasach równie ważne jak wiedza specjalistyczna. Zdolność nawiązywania i utrzymywania kontaktów z innymi ludźmi to bardzo istotna cecha, która pomaga nam poruszać się w sytuacjach społecznych i kształtować komunikację w zadowalający nas sposób. Przedmiotem niniejszego opracowania uczyniono doskonalenie umiejętności interpersonalnych w pracy wychowawczej oraz metody i techniki pracy z dziećmi w placówkach opiekuńczo-wychowawczych. W pracy podjęto próbę̨ ukazania zależności i konsekwencji między umiejętnościami komunikacyjnymi wychowawców a skutecznością̨ stosowanych przez nich metod i technik w pracy z dziećmi w placówkach opiekuńczo-wychowawczych. Celem publikacji stało się̨ zatem: uporządkowanie zagadnień odnoszących się do wybranej problematyki, ukazanie specyfiki placówek opiekuńczo-wychowawczych, form wspomagania rozwoju dzieci w placówce wsparcia dziennego, przybliżenie metody dialogu motywującego w pracy z dziećmi i młodzieżą̨ czy treningu umiejętności kontaktu bez przemocy i zastępowania agresji. Ponadto istotnym było zaprezentowanie metod i technik wspomagania rozwoju dziecka z problemami emocjonalnymi i zaburzeniami zachowania. Omówione tutaj zagadnienia z zakresu komunikacji interpersonalnej w pracy z dziećmi, mogą posłużyć jako podstawa praktycznej wiedzy wykorzystywanej przez wychowawców placówek opiekuńczo-wychowawczych. Autorzy mają również nadzieję, że niniejsza publikacja pogłębi refleksję nad postawami wychowawczymi oraz doprowadzi do bardziej świadomego wykorzystywania ich wpływu w działaniach wspomagających rozwój najmłodszych a przede wszystkim podniesie efektywność szeroko rozumianej pracy wychowawczej.

Zgodnie z założeniami teorii równoważenia wielorakich ról, o której pisały m.in. B. Schneider oraz L. J. Waite (2005), między pełnionymi przez osobę rolami może dochodzić do konfliktu lub facylitacji. Pełnienie jednej roli nie pozostaje bez wpływu na realizowanie pozostałych ról (Lachowska, 2012). Role podejmowane w rodzinie (m.in. małżonka, rodzica) mogą być w konflikcie lub wzajemnie się ubogacać. Niniejsza monografia podejmuje próbę odpowiedzi na pytanie o oblicze współczesnego ojcostwa i charakter ojcowskiego zaangażowania w pełnienie roli rodzicielskiej w odniesieniu do relacji małżeńskiej. Przedstawia zagadnienie małżeńskiej jakości oraz uwarunkowania zadowolenia z małżeństwa w świetle badań psychologicznych. Ukazuje rolę i znaczenie ojca w procesie wychowania oraz skutki jego nieobecności. Prezentuje ojcostwo z perspektywy wybranych teorii psychologicznych. Przedstawia modele ojcostwa i rolę ojca, jaką odgrywa on we współczesnej rodzinie. Książka ukazuje związek między jakością małżeństwa a stylem pełnienia roli ojca oraz stworzoną na podstawie przeprowadzonych badań typologię relacji ojcowskich u mężczyzn ze związków różniących się pod względem małżeńskiej jakości.

W zbiorze znalazły się artykuły dotyczące między innymi antycznej ginekologii, historii kobiet zamieszkujących Imperium Sasanidów oraz tych, które żyły w renesansowej Florencji, polskich i niepolskich władczyń takich jak: Anna Jagiellonka i Maria Fiodorowna Romanowa, czy też dotyczące przełomowych wydarzeń dziejowych, jak: konfederacja barska, w których coraz większą rolę odgrywała płeć piękna. Prócz tego w publikacji zamieszczono wyniki badań na temat pań związanych z filozofią czy sztuką, analizowano także kultowe postacie wykreowane przez pisarzy. W zbiorze nie zabrakło również tekstów dotyczących zapomnianych sportsmenek, a także osób, które wykreowały swoją karierę od podstaw, w produkcji perfum, czy w świecie nauki.

Tom rozpoczyna przekrojowe przedstawienie postaci Erinny z Telos. W artykule znajduje się zarówno szczegółowa biografia, ale również analiza podejmowanej przez poetkę tematyki w zachowanej spuściźnie. Podstawową bazę źródłową do poznania historii cesarzowej bizantyńskiej Ireny, przede wszystkim przez Chronografię Teofanesa Wyznawcy, przedstawia kolejny tekst. Interesujące zestawienie francuskich średniowiecznych zabytków piśmiennych, także w tłumaczeniach własnych, znajduje się w kolejnym opracowaniu tomu, w którym podjęto próbę zaprezentowania przekrojowego wizerunku kobiety w analizowanym materiale źródłowym. Autor następnego tekstu przedstawił postać księżnej mazowieckiej Anny Radziwiłłówny, zarówno jej działalność polityczną, jak i inicjatywy fundacyjne. W tomie znajdują się również krótkie biografie dwóch polskich królowych, nie wyznających katolicyzmu, Heleny Iwanówny i Krystyny Hohenzollern. Kolejny artykuł dotyczy Zofii Romanowiczówny, skupiając się na tych epizodach z jej życia, które były związane z powstaniem styczniowym. W prezentowanym tomie nie zabrakło również opracowań odnoszących się do zagadnień współczesnych. Jest to zestawienie kobiecych działaczek opozycyjnych w Rosji z ostatnich kilkudziesięciu lat oraz artykuł podejmujący tematykę kryminologii ciężkich przestępstw dokonywanych przez kobiety.

Celem publikacji jest ukazanie działalności reklamowej Telewizji Polskiej w latach PRL. Politycznie były to czasy trudne dla reklamy, ponieważ socjalizm wykluczał konkurencję we wszystkich sektorach gospodarki (przemysł, usługi, handel), a konkurencja jest podstawą i siłą napędową reklamy. Ponadto hegemonia własności państwowej w przemyśle i handlu oraz centralne planowanie produkcji i zbytu również nie sprzyjały rozwojowi działalności promocyjnej. Zależność polityczna od ZSRR sprawiała, że stosunek władz polskich do reklamy był wiernym odzwierciedleniem sytuacji radzieckiej, zatem jej rozwój był możliwy tylko wówczas, kiedy w ZSRR na to przyzwalano. Dlatego polska reklama bardzo mocno wyhamowała w latach 1948–1955, by następnie wejść w nowy etap rozwoju – okres reklamy socjalistycznej. Książka składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy prezentuje historię Telewizji Polskiej z trzech punktów widzenia: rozwoju technicznego, stosunku społeczeństwa do nowego medium i rozwoju oferty programowej. Przedstawienie tych informacji miało na celu pokazanie, że telewizja praktycznie od początku istnienia miała szansę stać się bardzo ważnym, a z czasem nawet najważniejszym medium dla reklamodawców. Rozdział drugi przybliża zasady działania gospodarki i reklamy socjalistycznej, a w drugiej części analizuje ciągle zmieniającą się strukturę i zasady działania komórki reklamowej Radiokomitetu. Przedstawia też jej finanse. Rozdział trzeci to omówienie form reklamy stosowanych w telewizji, ich jakości, podmiotów i przedmiotów reklamy oraz ilości czasu poświęcanego na działalność promocyjną w telewizji. Pracę uzupełnia Aneks oraz Bibliografia. Tematyka publikacji może być interesująca zarówno dla historyków, medioznawców jak i naukowców zajmujących się działalnością reklamową Telewizji Polskiej w ustroju socjalistycznym. Ponadto może mieć wartość nie tylko dla uzupełnienia historii samej telewizji, ale także w celu poszerzenia wiedzy o sposobach oddziaływania propagandowego na odbiorców (propaganda często przenikała się wówczas z reklamą), na pewno także jako uzupełnienie do historii gospodarki oraz historii życia społecznego.